«Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του!»

Στην ελληνική παράδοση συναντάμε πολλές φορές παροιμίες με ζώα και ιδιαίτερα με λύκους ( π।χ। έβαλες το λύκο να φυλάει τα πρόβατα, Ο λύκος δε βρωμίζει τη φωλιά του, Ο λύκος έχει τ' όνομα κι η αλεπού τη χάρη, Ο λύκος σαν γεράσει, μασκαράς των σκυλιών γίνεται, Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, το πρόβατο που φεύγει απ’ το μαντρί το τρώει ο λύκος, κ. α.)
Δεν είναι μόνο πρώτος στην κακία, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, είναι πρώτος και στη σοφία του λαού. Και αυτό ίσως να σημαίνει ότι ο λύκος είναι το άγριο ζώο που αγαπάμε να μισούμε ή που κατά βάθος θαυμάζουμε περισσότερο.
Η σχέση του ανθρώπου με τον λύκο είναι ιδιαίτερα έντονη σε πολλές δομές της ανθρώπινης γλώσσας και της σκέψης, όπως και στις παροιμίες। Στις παροιμίες ως γνωστόν αποτυπώνεται η ψυχοσύνθεση του λαού, ο τρόπος σκέψης και η καθημερινότητα του। Με την παροιμία αυτή τονίζεται ότι κάποιος παρά τα διδάγματα της ζωής, παρά τις υποσχέσεις που κατά καιρούς δίνει, παρά τις όποιες υποχωρήσεις ή αλλαγές παρουσιάσει δεν αλλάζει ποτέ βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του. Πολλοί πιστεύουν ότι ο λύκος δεν εξημερώνεται και δεν ξεχνά ποτέ την άγρια φύση του, παρά τις φαινομενικές αλλαγές που παρατηρούνται στο τρίχωμά του ή στην ηλικία. Θεωρείται επίσης ότι δεν ανανεώνει τις στρατηγικές του και διάχυτη είναι η αντίληψη ότι καθώς ο λύκος μεγάλωσε και γέμισε εμπειρίες και γνώσεις δεν άλλαξε απόψεις και παρέμεινε ξεροκέφαλος.
Με την παροιμία αυτή τονίζεται η μεγάλη δυσκολία των ανθρώπων να αλλάξουν την συμπεριφορά τους, τις κακές συνήθειες ή τα ελαττώματά τους, παρ' όλα τα πάθη και τις περιπέτειες που έχουν περάσει। Τονίζεται επίσης ότι είναι αρκετά φιλόδοξος στόχος το να αλλάξεις την συμπεριφορά κάποιου. Είναι ένας στόχος που θα μπορέσει να επιτευχθεί(;) με πολύ κόπο και δεν θα είναι καθόλου εύκολος. Βέβαια δεν είναι καθόλου σπάνιο να συναντούμε ανθρώπους πιο «ξεροκέφαλους» ή πιο αιμοδιψείς κι απ’ τον ίδιο το λύκο.

Παροιμίες με όμοιο περιεχόμενο
" Τον αράπη και αν τον πλύνεις το σαπούνι σου χαλάς! "
" Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα! "

Αντώνης Τσιπούρας Α1