Η παροιμία αυτή αναφέρεται σε ηθικές αλήθειες. Μια από τις εντολές του θεού είναι να σέβεσαι τους γονείς σου. Οι γονείς μας είναι αυτοί που μας γεννάνε, μας μεγαλώνουν και μας διδάσκουν. Είμαστε η προέκταση τους. Όταν μας μαθαίνουν για το σεβασμό, για την εκτίμηση, για την ηθική φερόμαστε ανάλογα. Όσο εμείς τους έχουμε ανάγκη καθώς μεγαλώνουμε και κάποια στιγμή θα φτιάξουμε τη ζωή μας και θα ανοίξουμε το δικό μας σπιτικό για εκείνους ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση. Εκείνοι τώρα γίνονται τα παιδιά και εμείς οι γονείς γι’ αυτούς. Συμπέρασμα μην τους παραμελούμε όταν έχουν την ανάγκη μας γιατί δίνουμε το καλό παράδειγμα και στα δικά μας παιδιά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Οδυσσέας ο οποίος γεμάτος σεβασμό απευθύνθηκε στο γέρο πατέρα του, τον Λαέρτη. Το ίδιο και ο Αινείας από την Τροία που εγκατέλειψε τα χαλάσματα της πόλης του παίρνοντας τον πικρό δρόμο της ξενιτιάς κουβαλώντας στους ώμους του τον ανήμπορο πατέρα τον γέρο Αγχίση. Το σεβασμό προς τους γονείς με την ευχή και την ελπίδα ότι και τα παιδιά θα συμπεριφερθούν παρόμοια εκφράζει και το απόσπασμα που ακολουθεί:
Τοιοῦτος γίγνου περὶ τοὺς γονεῖς, οἵους ἂν εὔξαιο περὶ σεαυτὸν γενέσθαι τοὺς σεαυτοῦ παῖδας. (Ισοκράτη, « Προς Δημόνικον», 14.1 - 14.3) [Μετάφραση: Τέτοια στάση να διαμορφώσεις απέναντι στους γονείς σου, σαν αυτή που θα ευχόσουν να επιδείξουν προς εσένα τα παιδιά σου»
Φρειδερίκη Γκόγκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου